Ο Νικόλας Τσάδαρης σχολιάζει το Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις 2023
Ήμουν και εγώ εκεί. Πέρασα υπέροχα και οφείλω να δώσω «αναφορά καταστρώματος».
1. ΟΜΑΕ: – Ξεπέρασε όλα τα επικοινωνιακά δεδομένα από τότε που θυμάμαι τους αγώνες με εξαίρεση τα Ακρόπολις WRC της Motorsport Greece.
– Σχεδίασε ένα αγώνα που θύμιζε τα Ακρόπολις του τότε. Δυστυχώς το θύμιζε και σε επίπεδο κατάστασης ειδικών διαδρομών, κάτι που μάλλον θα αποθαρρύνει πολλούς ντόπιους και ξένους σε επόμενη συμμετοχη.
– Σωστή η επιλογή της Ελευσίνας για τερματισμό του αγώνα αλλά και την απονομή του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ιστορικών αυτοκινήτων. Δυστυχώς η Δημοτική αρχή δεν κατάλαβε περί τίνος πρόκειται με αποτέλεσμα να διαθέσει ένα χώρο κατάστασης «καρά γιαπί» συν κάτι, χωρίς κλιματισμό και -ακόμα χειρότερα- με τουαλέτες η κατάσταση των οποίων θύμιζε δημόσια ουρητήρια σε παρακμιακή συνοικία.
– Όσον αφορά το οργανωτικό σκέλος, θα άγγιζε το άριστα αν δεν μεταφερόταν (λόγω Καλατράβα) ο τεχνικός έλεγχος κάπου «στα σκουπίδια» του Σχιστού, κάτι που δεν ήταν η καλύτερη επιλογή ειδικά για τα ξένα πληρώματα που πρέπει να βλέπουν την βιτρίνα της χώρας και όχι τα παρασκήνια.
– Άριστα στην οργάνωση και την Πυροσβεστική, όταν άνοιξαν σε χρόνο ρεκόρ τον δρόμο στην ειδική Προσήλιο, αποτρέποντας την ακύρωση της ειδικής.
– Οι νυχτερινές ειδικές δίνουν πόντους στον αγώνα, αλλά χρειάζονται λίγο ακόμα αφού γίνεται που γίνεται «ο κόπος».
Εκτός αυτού θα μπορούσαν τα ωράρια να είναι προσαρμοσμένα έτσι ώστε το πρώτο αυτοκίνητο να ξεκινά την πρώτη νυχτερινή ειδική όταν πέφτει το σκοτάδι και όχι να φεύγει από το σέρβις παρκ εκείνη την ώρα με αποτέλεσμα η εργάσιμη ημέρα να τραβάει μακριά για τους ανθρώπους των σέρβις.
– Στα θετικά της οργάνωσης οι σύντομοι λόγοι στην τελετή απονομής, αλλά θα ήθελα να ακούσω και δυο τρεις προτάσεις αυτοκριτικής ώστε Έλληνες και ξένοι συμμετέχοντες να ελπίζουν σε ένα καλύτερο ΙΡΑ το 2024.
Τώρα σε αγωνιστικό επίπεδο οι Μακ Κόρμακ – Μίτσελ με το Έσκορτ ήταν σε άλλο αγώνα, αλλά η κατά τη γνώμη μου επίδοση ήταν αυτή των Αργυρίου – Λάσκου με το προσθιοκίνητο 1300άρι Στάρλετ, χωρίς να ξεχνώ τον «μοναχικό καβαλάρη» Γιώργο Χατζηρήγα, τον κοντοκληρούχα μου Γιώργο Παραδείση και τον Κωνσταντίνο Παπαδημητρίου με το Στάρλετ τούρμπο.
Κατά τα λοιπά και επειδή οι «παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο» χάρηκα πολύ με την συνολική εμφάνιση των Μελά – Βαρδαξή με την 911 που φροντίζει υποδειγματικά ο ξάδελφος Γιάννης Βιλλιώτης.
Όμως, την καρδιά μου έκλεψε η Μερσέντες 500SL που οδήγησαν τα καρντάσια μου Αντώνης Γκάνος (εμπνευστής & δημιουργός σε βάθος 4ετίας) και Πέτρος Κώνστας.
Ιδιαίτερη προσοχή αξίζει η συμμετοχή του Γιώργου Δελαπόρτα με το άριστο VW Golf που ετοίμασε από το μηδέν η οικογένεια Κύρκου. Εδώ θεωρώ σημαντική την συμμετοχή του Βαγγέλη Παναρίτη.
Από τα regularity και ο Πέτρος Βασιλόπουλος που βελτιώνεται ραγδαία μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Τελικά με αυτούς τους «μαθηματικούς» βρήκαμε τον μπελά μας…
Κλείνοντας, δεν μπορώ να μην βγάλω το καπέλο για τον γκαρδιακό φίλο Δημήτρη Βαζάκα και τον χρόνο που έκανε στο πρώτο και πιο δύσκολο πέρασμα του Παρνασσού με το ιδιαίτερα κουρασμένο Στάρλετ. Με ίδιο αυτοκίνητο ο κληρούχας μου Μιχάλης Νομικός μου επιβεβαίωσε ότι τα αυτοκίνητα που φτιάχνει το service Miata δεν σπάνε ότι κι αν τους κάνεις.
Επί προσωπικού τώρα, πέρασα έξη ημέρες (αναγνωρίσεις και αγώνα) απίστευτου γέλιου και ξενοιασιάς με ένα από τους πλέον γνήσιους χομπίστες του χώρου, ενώ για πρώτη φορά είδα από μέσα γιατί -40 χρόνια τώρα- πλούσιοι και φτωχοί αγωνιζομενοι, εύκολοι ή δύστροποι άνθρωποι πίνουν νερό στο όνομα του Car service των αδελφών Καρανικόλα. Άπαιχτοι εφόλης της ύλης!
Μένουμε συντονισμένοι. Τα καλύτερα έρχονται και -μάλλον- σύντομα…
Άντε και στο ΙΡΑ 2024 ακόμα καλύτερα.
Ν.Τ
Το παραπάνω κείμενο δημοσίευσε στην προσωπική του σελίδα στο Facebook , o Nικολάς Τσάδαρης και το αναδημοσιεύουμε με την αδεια του .
